تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاوم به متی سیلین و ردیابی ژن های مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین

زمینه و اهداف: یکی از داروهای منتخب برای درمان برخی از عفونت‌های استافیلوکوکوسی، کلیندامایسین می باشد. روش‌های مولکولی می‌تواند تکمیل کننده روش‌های فنوتیپی جهت تشخیص مقاومت القایی به کلیندامایسین باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ژن‌های عامل مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن‌ها می باشد. مواد و روش کار: ۱۰۰ ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفیاز ۴۶۶ نمونه بالینی مختلف با استفاده از تست‌های تشخیصی بیوشیمیایی جداسازی شدند. ‌با استفاده از روش دیسک دیفیوژن الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی نسبت به لینکوزامیدها و تتراسایکلین ها بدست آمد. سپس، شناسایی ژن‌های ermA، ermB و ermC  و msrA  با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از ۱۰۰ جدایه استافیلوکوکوس کواگولاز منفی جدا شده از نمونه‌های بالینی مختلف، ۵ جدایه استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس(۵ %) و ۵۵ جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس(۵۵ %) بودند. از ۵ جدایه استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، ۲ جدایه (۴۰ %) مقاوم به متی‌سیلین و ۱ جدایه (۲۰ %) دارای فنوتیپ D گزارش شد. همچنین،  ۱ جدایه (۵۰ %) دارای ژن ermA و ۱ جدایه(۵۰ %) دارای ژن ermB بود. از ۵۵ جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس ، ۲۵ جدایه (۴۵/۴۵ %) مقاوم به متی‌سیلین تعیین شد که از این میان ۹ جدایه (۳۶ %) دارای فنوتیپ D بودند. همچنین ۴ جدایه (۱۶ %) دارای ژن ermA، ۳ جدایه(۱۲ %) دارای ژن ermB، ۶ جدایه(۲۴ %)  دارای ژن ermC و ۱ جدایه(۴ %)  هم حامل ژن msrA مشاهده شد. نتیجه گیری: الگوی فنوتیپی مقاومت به گروه‌های ماکرولیدی-لینکوزامیدی دقت بالایی برای تشخیص سویه‌های MLSB مقاوم به متی‌سیلین را ندارد.